به گزارش خبرنگار دفاعپرس از بندرعباس، در حالیکه در کوچه و خیابانهای این شهر، صدای ساز و حس زنده نمایش هنوز شنیده میشود، اما نبود امکانات اولیه، روح هنر را در سایه فراموشی فرو برده است. هنرمندانی که سالها با عشق روی صحنه رفتهاند، امروز دلخسته از بیتوجهی، از صندلیهای شکسته، نورپردازیهای فرسوده، سیستمهای صوتی ناکارآمد و سالنهایی متروکه گلایه دارند.
یکی از همین سالنها، سالن شیخ طوسی رودان است؛ سالنی که روزگاری پاتوق هنرمندان مطرح استان بود و هیچگاه بیتماشاگر نمیماند. اما حالا، با دربهایی شکسته، امکاناتی فرسوده و صحنهای نیمهجان، بیشتر به انباری بیروح شباهت دارد تا مأمن هنرمندان.
از سوی دیگر، سالن جدید اداره ارشاد که در سال ۱۳۹۸ با حضور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی افتتاح شد، همچنان از تجهیزات اولیه بیبهره است و بیشتر برای برگزاری مراسمات اداری و رسمی مورد استفاده قرار میگیرد؛ نه اجرای نمایش و فعالیت هنری.
با وجود استعدادهای فراوان در زمینه تئاتر، موسیقی، نمایشهای آیینی و سایر شاخههای هنری، نبود فضای مناسب، فعالیت بسیاری از گروههای هنری را دچار اختلال کرده است. هنرمندان رودانی بارها از مسئولان درخواست کردهاند سالن چندمنظوره فرهنگی و پلاتویی برای تمرین فراهم شود، اما نتیجهای جز قول و قرار و برگزاری نشستهای خبری در پی نداشته است.
در کنار مطالبه برای احداث سالن، برخی هنرمندان پیشنهاد دادهاند که لااقل یکی از اماکن موجود با حداقل امکانات فرهنگی تجهیز شود تا فرصتی هرچند محدود برای تمرین و اجرا فراهم گردد، اما این مطالبه دوم نیز به سرنوشت مطالبه نخست دچار شد؛ وعده، جلسه، مصاحبه و در نهایت فراموشی.
نصرالله شریفی، رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی رودان در گفتوگو با خبرنگار ما با تأیید وضعیت نامطلوب زیرساختهای فرهنگی شهرستان گفت: مجتمعهای فرهنگی و هنری رودان سالهاست که تعمیر و تجهیز نشدهاند و در حال حاضر نیز علاوه بر هنرمندان، بسیاری از ادارات و نهادها از همین مکانها برای اجرای برنامهها استفاده میکنند.
وی با اشاره به بازدید اخیر فرماندار و نماینده مردم از این مجتمعها گفت: انتظار داریم در شورای برنامهریزی شهرستان، ردیف اعتباری مشخصی برای نوسازی و تجهیز این اماکن در نظر گرفته شود. در غیر این صورت، با توجه به شرایط اقلیمی رودان، روند فرسایش آنها سرعت خواهد گرفت و عملاً دیگر امکان بهرهبرداری از آنها وجود نخواهد داشت.
اکنون که رودان، هنرمند دارد، انگیزه دارد و ظرفیت، تنها یک سالن مناسب با حداقل استانداردها نیاز است تا هنر نفس تازهای بکشد. فرهنگی که اگر قرار است اولویت باشد، باید در عمل نیز دیده شود، نه صرفاً در سخنرانیها و بیانیهها. پرسش اینجاست: آیا وقت آن نرسیده که یکبار برای همیشه، پاسخی عملی به انتظار چندینساله اهالی فرهنگ و هنر این شهر داده شود؟
انتهای پیام/